Αθήνα, Χριστούγεννα 2011

Σάββατο 17/12

Πήγα στο Golden Hall. Εκεί, το Βήμα Fm διοργάνωνει bazaar βιβλίου (1 βιβλίο προς 1 ευρώ) με σκοπό ΟΛΑ τα έσοδα να διατεθούν στα Κέντρα Αλληλεγγύης των Δήμων Αθήνας και Καλλιθέας. Βόλταρα λίγο και στα μαγαζιά, και τους στολισμένους διαδρόμους. Κόσμος παντού, καταναλωτικό πνεύμα 0,98%. Ελάχιστοι κρατούσαν τσάντες, οι περισσότεροι απλά περπατούσαν και χάζευαν τις βιτρίνες, τα μαγαζιά ήταν μισοάδεια. Στα "βιβλία" η ουρά ήταν τεράστια.

Κυριακή 18/12

Σήμερα ήμουν στα μέρη μου, στον Πειραιά. Η κίνηση ήταν αφόρητη. Περπατώντας είδα πως έκλεισε και το Metropolis, σημείο αναφοράς στις συναντήσεις των σχολικών μου χρόνων. Ύστερα πήγα στην Σωτήρος, είχα πολύ καιρό να δω τόσο κόσμο. Από τη μια κλειστά, εγκαταλελειμμένα μαγαζιά και από την άλλη έμποροι με κεράσματα και "happenings" προσπαθούσαν να προσεγγίσουν τον κόσμο. Στην πλατεία Κοραή υπήρχαν ορισμένα παιχνίδια για τα παιδιά, είχε και καρουζέλ. Οι γονείς τους δεν χαμογελούσαν, ήταν σκυθρωποί. Η εικόνα στενάχωρη, σαν σκηνή από τα Χριστούγεννα του Σκρουτζ. 

Δεν αγόρασα τίποτα παρά μόνο κουτιά για να βάλω τους κουραμπιέδες που θα έφτιαχνα το βράδυ. Είναι μια πειραγμένη συνταγή με αλάτι και πιπέρι, ελπίζω να βγουν νόστιμοι. Η έξοδος τελείωσε με φαγητό. Στη συνέχεια παιχνίδι με τα ξαδερφάκια μου.

8.30 μ.μ.
Γύρισα σπίτι και μέχρι να έρθει το βούτυρο σε θερμοκρασία δωματίου κάθησα στον υπολογιστή για χαζολόγημα και διάβασα αυτό. Μιλάει για γονείς που εγκαταλείπουν τα παιδιά τους καθώς δεν μπορούν να τους προσφέρουν τίποτα. Βούρκωσα. Προσπάθησα να κατανοήσω πως γονείς αντέχουν να αφήσουν το παιδί τους. Μάλλον δεν το παλεύουν αρκετά, σκέφτηκα. Ίσως πάλι, με αυτή την κίνηση, προσπαθούν να τους εξασφαλίσουν έστω μια στέγη αφού οι ίδιοι, πλέον, δεν μπορούν να τους προσφέρουν τίποτα. Στο μυαλό μου άρχισε να σχηματίζεται ένας πίνακας SWOT. Δυνατά, αδύνατα σημεία, ευκαιρίες, απειλές.

1η περιπτώση: Η ζωή ενός παιδιού με μια οικογένεια που δεν μπορεί να του προσφέρει τίποτα.
2η περίπτωση: Ένα παιδί, στα σκαλιά ενός ιδρύματος που θα του εξασφαλίσει ό,τι δεν μπόρεσαν οι γονείς του.

Δεν ξέρω τι είναι χειρότερο.

Στο αγαπημένο μου βιβλιοπωλείο

...βρήκα 2 βιβλία περί διαφήμισης καθώς και το ημερολόγιο της νέας χρονιάς.

1. David Ogilvy "Ogilvy in advertising"
2. David Airey "Logo Design Love"
3. 2012 Moleskine Peanuts daily diary

www.logodesignlovebook.com

 

Αν τα καταφέρω θα ξεκινήσω και σχολιασμό για τα βιβλία που διαβάζω. Το κάνει η Little Stylist και μου αρέσει πολύ.

Υ.Γ. Αν μετονομαστώ σε David λες να κάνω κι εγώ καριέρα στη διαφήμιση;

Από το φετινό καλοκαίρι

...θα θυμάμαι την ταβέρνα του Βαρύ στην Αμοργό.

Που καιρός για bloggin'

Ιστολόγιο, blog.

Παλιά το έλεγα fashion, τώρα το λέω food. Διαφορετικές συνθήκες, κοινός παρονομαστής. Και το another visual blog είναι, δε λέω, αλλά του λείπει κάτι. Του λείπει ο αριθμητής, η κατευθυντήρια γραμμή, η ταμπέλα. Ζει όμως και χωρίς αυτά, και τα χωράει όλα: οικονομικά, γαστρονομικά και καλλιτεχνικά. Όλα τα αγκαλιάζει. Κάθεται μοναχό του και περιμένει (στοϊκά) μια ανάρτηση. Μια φράση, ένα τραγούδι, μια εικόνα. Κάτι να τού δίνει λόγο ύπαρξης στις μηχανές αναζήτησης.

[...]

Δεν θα δώσω νέες υποσχέσεις, θα προσπαθήσω να τηρήσω τις παλιές...

Ό,τι σπέρνεις, θερίζεις: "Το Θέρος του Δημήτρη Πέτρου"

Dimitris Petrou /Θeros spring/summer 2011 (promo teaser) from haris farsarakis photography.

Όσοι με ξέρετε καλά, γνωρίζετε πως στον χώρο της ελληνικής μόδας -όπως αυτή υφίσταται- ξεχωρίζω ένα συγκεκριμένο σχεδιαστή, τον Δημήτρη Πέτρου. Άνθρωπο προικισμένο και φύσει ταλαντούχο.

Ο Δημήτρης διαπρέπει στο επάγγελμά του με ξεχωριστό τρόπο. Ήδη από την παρθενική του συλλογή, καθιέρωσε το προσωπικό του ύφος και από τότε συνεχίζει να μας εντυπωσιάζει είτε παρακολουθούμε μια επίδειξη, είτε ξεφυλλίζουμε το editorial ενός περιοδικού. Η συμπεριφορά του εξυψώνει ακόμα περισσότερο τα ρούχα που δημιουργεί και αυτά αντανακλούν άριστα τον ίδιο: ευγένεια, χαμόγελο και δυναμική συμπληρώνουν ένα brand, το οποίο στα μάτια όλων είναι αψεγάδιαστο.

Σε λίγες μέρες, ο Δημήτρης θα παρουσιάσει τη νέα του συλλογή. Η ιστορία που θα διηγηθεί αφορά τους θεριστές του καλοκαιριού, αγόρια και κορίτσια που συναντούν τον έρωτα περικυκλωμένοι από στάχυα. Γήινες και φυσικές αποχρώσεις που συναντούν φυσικά υλικά όπως το δέρμα, το μετάξι το λινό με εμβόλιμα άλλωτε το denim άλλοτε το δέρμα πύθωνα. Το μακιγιάζ των μοντέλων θα επιμεληθεί ο Δημήτρης Μαρκετάκης από την Max Factor.

Την Τρίτη 12 Απριλίου 2011 στις 21:00 στο Θησείο ο Δημήτρης Πέτρου παρουσιάζει το δικό του "Θέρος".

Άλλωστε μέχρι τώρα έσπειρε καλά.

Το τεφτέρι δίνει τη λύση

  
Κόντρα στο πνεύμα και το ρεύμα της εποχής, σκέφτομαι συνεχώς πως θα ξοδέψω «δημιουργικά» ότι ευρώ τολμήσει να εισβάλει ευθαρσώς στο πορτοφόλι μου. Γεμάτη ντουλάπα, φορτωμένη βιβλιοθήκη, ασφυκτιούσα παπουτσοθήκη, αλλά πάντα κάτι λείπει. Μπορεί λοιπόν να έχω χέρια σουρωτήρια, τσέπες «τρύπιες», αλλά είμαι οργανωτική. Όλα κι όλα.

Τρία χρόνια πριν, απέκτησα πρόσβαση στο πλαστικό χρήμα. Λογική και σύνεση ήταν οι προϋποθέσεις που τότε, για το καλό μου, τις τηρούσα. Σκεπτόμενη ορθολογικά και θέλοντας να είμαι τυπική, με το κούτελο καθαρό, πληρώνω σχεδόν ανελλιπώς όλο το ποσό που αντιστοιχεί στον εκάστοτε μήνα. Να ξέρεις, το μεγαλύτερο λάθος στην διαχείριση των πιστωτικών καρτών είναι η Ελάχιστη Καταβολή. ΟΧΙ, η τράπεζα δεν είναι ελαστική με τα έξοδά σου, ΟΥΤΕ φιλική προς τον καταναλωτή. Θα τα πάρει, και με το παραπάνω, με τον Φόρο Κεφαλαίου που αδιάφορα φιγουράρει ανάμεσα στις επιτυχημένες αγορές σου.

Ιδού πως θα οργανωθείς για να μην χαλάς ούτε ευρώ σε επιπλέον φόρους, μόνο σε ανελέητο shopping.

Διάλεξε ένα διακριτικό σημειωματάριο ή τετράδιο που δεν θα τραβάει το βλέμμα των γονιών, του φίλου, της γιαγιάς κλπ. Για τους ρομαντικούς ή κλασσικούς υπάρχει το moleskine, για internet geeks ένα blog με ρυθμίσεις ασφαλείας, κάνει μια χαρά τη δουλειά του. Προσωπικά, διάλεξα ένα απ΄ τα σημειωματάρια που κληρονόμησα κατά την σύντομη παραμονή μου στο δυναμικό της DKNY. Σκληρό δερμάτινο εξώφυλλο, αγαπημένο μαύρο χρώμα και διακριτικό λογότυπο. Μέχρι σήμερα, φιλοξενεί wish lists, μηνιαίο income, outcome και έξτρας (δώρα γιορτών κλπ), ενώ έχει ταξιδέψει και στο Λονδίνο.

Ακόμα, μερικά tips για να έχεις και την πίτα ολάκερη και το σκύλο χορτάτο.

• Πριν πεινάσεις, μαγείρεψε:Καθημερινά, κατέγραψε τις αγορές που πραγματοποιείς με πιστωτική ή χρεωστική κάρτα. Ειδικά με την χρεωστική, μπορεί να ξεχαστείς και όταν πας για ανάληψη να βρεθείς προ εκπλήξεως!

• Προσοχή στις δόσεις:Αφιέρωσε στην πιστωτική κάρτα τουλάχιστον 24 σελίδες. Κάθε σελίδα αντανακλά ένα μήνα του έτους. Οι δικές μου έχουν ως τίτλο μήνα + χρονολογία, καθώς και 3 στήλες. Μια για το προϊόν που αγόρασες, μια για την δόση στην οποία βρίσκεσαι και μια για το ποσό της δόσης. Έτσι, μόλις πραγματοποιήσεις μια αγορά με δόσεις, τρέξε γρήγορα στο ημερολόγιο και αντέγραψε την δόση σε κάθε μήνα. Θα έχεις μια σαφή εικόνα για το ποσό που είσαι διατεθειμένη/ος να ξοδέψεις τους επόμενους μήνες.

Αυτές οι δύο συμβουλές είναι το κερασάκι στην τούρτα των τραπεζικών καρτών. Μην ξεχνάς τα κλασσικά. (Συνέπεια στις ημερομηνίες πληρωμής κ.α.) Ο καλοπληρωτής πάντα ανταμείβεται, γι’ αυτό αντιμετώπισε την πιστωτική κάρτα ως μέσο πρόωρης αγοράς –μέχρι δηλαδή να πληρωθείς ή να πάρεις το χαρτζιλίκι- και όχι ως ευκαιρία απεριόριστων αγορών.

Τα υπόλοιπα σε προσεχές επεισόδιo.

Το μανιφέστο των 47 ευρώ

ή αλλιώς : Πως επένδυσα σωστά, τα λιγοστά ευρωπουλάκια* που απέμειναν στο πορτοφόλι μου.

Με τον ερχομό του 2011, παρέα με όλες τις δραστικές αποφάσεις που λίγο ή πολύ όλοι παίρνουμε, σκέφτηκα να ξεκινήσω αποταμίευση. Μπορεί λοιπόν να διανύουμε τον τρίτο μήνα του έτους, και στην άκρη να έχω ένα ωραιότατο μηδενικό ποσό, ωστόσο το πήρα στα σοβαρά και έδρασα γρήγορα.

Δημιούργησα την εξής μαθηματική εξίσωση, γιατί είμαι και μεγάλη (εν δυνάμει) οικονομολόγος  :

ΑΠΟΤΑΜΙΕΥΣΗ = ΕΣΟΔΑ - ΑΝΑΓΚΑΙΑ ΕΞΟΔΑ - Η ΕΠΕΝΔΥΣΗ ΤΟΥ ΜΗΝΑ

Στην απλή λογική ενός ορθολογικού καταναλωτή, εκείνου δηλαδή που μεγιστοποιεί το κέρδος του, την αποταμίευση στην παρούσα περίπτωση, εισήγαγα μια νέα έννοια. Ο όρος Η ΕΠΕΝΔΥΣΗ ΤΟΥ ΜΗΝΑ αντιστοιχεί σε ένα μικροποσό της τάξης των 30-100 ευρώ (ανάλογα με το εκάστοτε εισόδημα), το οποίο πρέπει να ξοδευτεί ορθολογικά και με σύνεση.

Για τον σημερινό μήνα η επιλογή της Επένδυσης Του Μήνα, εφεξής ΕΤΜ ορίστηκε ως εξής:

Αποφάσισα ότι το διαθέσιμο ποσό θα κινείται στα 45€. Ύστερα όρισα τις πιθανές επιλογές, οι οποίες κρίνονται σύμφωνα με τον χρόνο απόσβεσης και με το πραγματικό όφελος που μου προσφέρουν.

1η επιλογή
Εταιρία: ZARA
Αξία: 49€
ΕΤΜ: αυτό εδώ το μποτάκι **
Χρόνος απόσβεσης: 1 (στυλιστική) σεζόν και μερικές φορεσιές ακόμα μετά από καιρό
Πραγματικό όφελος: θετικά: ακόμα ένα ζευγάρι για την παπουτσοθήκη/βιτρίνα, πάντα ήθελα ένα όμορφο και απλό μπεζ μποτάκι, αρνητικά: τα καλομαθημένα μου πόδια δεν θα αντέξουν την ποιότητά του για πολύ ώρα, θα φορεθούν πολύ γιατί είναι όμορφα-οικονομικά-κλασσικά.

2η επιλογή
Εταιρία: Fairy Nails Πειραιά
Αξία: 40€
ΕΤΜ: μηνιαία κάρτα απεριόριστων μανικιούρ
Χρόνος απόσβεσης: 1 μήνας
Πραγματικό όφελος: θετικά: περιποιημένα χέρια κάθε μέρα του μήνα, συχνές αλλαγές χρώματος, και ένα απίστευτο ζαχαρένιο άρωμα, αρωματική πινελιά της τέλειας περιποίησης. αρνητικά: κάνω μανικιούρ εξίσου καλά και μόνη μου, minus το περιβάλλον και την επαγγελματική φροντίδα.

3η επιλογή
Εταιρία: Amazon.co.uk
Aξία: 5-50€
ΕΤΜ: βιβλία
Χρόνος απόσβεσης: τείνει προς το άπειρο
Πραγματικό όφελος: θετικά: τι πιο όμορφο από το άρωμα των σελίδων, το άγγιγμα του χαρτιού, την επιθυμητή γνώση -η αλήθεια είναι πως δεν κάνω έτσι για τα βιβλία της σχολής-. αρνητικά δεν υπάρχουν.

Τελική Επιλογή: η προφανής, βιβλία! Και τι βιβλία; Διακόσμησης. (+1 δώρο για φίλο καλό και γουστόζο) Στο καλάθι τοποθέτησα με αγάπη το "The Selby" που ονειρευόμουν εδώ και καιρό γιατί το blog του εξαίρετου αυτού φωτογράφου αποτελεί απλά έμπνευση, καθώς και 2 ακόμα βιβλία για παλιακή διακόσμηση. Βλέπε ροματικό-vintage στοιχεία με επιρροές από στυλ αγγλικής εξοχής.

Λογαριασμός: 47€
Ψυχική οδύνη σε περίπτωση που τα βιβλία δεν αξίζουν: ελάχιστη. 4 βιβλία σε αυτή την τιμή είναι απλά όνειρο.

Τα υπόλοιπα όταν έρθει το πακέτο μου.

*τα ευρωπουλάκια προέρχονται από τις λέξεις ευρώ και πουλάκια, έχουν λεξάριθμο 0 γιατί με το που μπαίνουν στο πορτοφόλι, κάνουν τα μάτια σου πουλάκια και τα ευρωπουλάκια πετάνε γρήγορα για τόπους μακρινούς.

**Εδώ το μποτάκι φορεμένο από τη μικρή μου φίλη Ματίνα (spottedm)

ΥΓ. οποιαδήποτε αναφορά σε εταιρία δεν είναι διαφημιστική, για να εξηγούμαστε

LVMH και Hermès εις γάμου κοινωνία ;

Μόλις διάβασα στην NYtimes πως ο όμιλος πολυτελείας LVMH, η μεγάλη οικογένεια που με περίσσεια αγάπη αγκάλιασε Louis Vuitton, Dior, Givenchy, Marc Jacobs, Emilio Pucci και άλλες ναυαρχίδες της μόδας, ευελπιστεί να εντάξει στο δυναμικό της τον οίκο Hermès. Τα πολύχρωμα μεταξωτά φουλάρια και οι χειροποίητες τσάντες Birkin και Kelly, σήματα κατατεθέν του οίκου, έχουν απασχολήσει τον πρόεδρο του ομίλου Bernard Arnault για αρκετό διάστημα, καθώς τον Οκτώβρη δήλωσε  για πρώτη φορά δημόσια το ενδιαφέρον του για τον πασίγνωστο γαλλικό οίκο. 

Ο Arnault βλέπει την απορρόφηση της Hermès ως επένδυση, ενώ δεν σκοπεύει -όπως δήλωσε- να παρέμβει στον τρόπο λειτουργίας και τις οικογενειακές παραδόσεις που πιστά τηρούνται για 174 χρόνια. Παρ' όλα αυτά, τα "επιχειρηματικά ιδανικά" του γάλλου πολυεκατομμυριούχου αντιτίθενται με την φιλοσοφία του οίκου. Αποκλειστικός στόχος της Hermès είναι η δημιουργία όμορφων αντικειμένων, όπως ξεκαθάρισε ο διευθυντής κος Thomas, ο πρώτος στη θέση του που δεν ανήκει στην οικογένεια, ωστόσο φαίνεται να έχει ενστερνιστεί απόλυτα την κουλτούρα και το περιβάλλον της εταιρίας. Η οικογενειακή επιχείρηση δεν δηλώνει διατεθειμένη να μπει στο οικονομικό παιχνίδι, και εδώ που τα λέμε, μια χαρά τα έχουν καταφέρει μέχρι τώρα. Τρανό παράδειγμα οι τεράστιες λίστες αναμονής, για τσάντες αξίας άνω των 10.000 ευρώ. (Ας μην ξεχνάμε πως η οικονομική κρίση δεν χτύπησε σε όλους την πόρτα, αν για την Ελλάδα οι μη πληγέντες αποτελούν το 1% του πληθυσμού φανταστείτε τι γίνεται πχ στην Ιαπωνία, ή τα Αραβικά Εμιράτα. )

Ο οίκος Hermès δεν αποσκοπεί να γίνει εμπορικός/must have. Χαρακτηρισμός που συγκρίνεται με κίνηση ματ, καθώς θα χάσει με μαθηματική ακρίβεια την αξία του ως brand. Προς το παρόν, οι αξιώσεις της φαμίλιας καλά κρατούν. Άλλωστε, η Louis Vuitton, μέχρι να αναλάβει τα ηνία ο Marc Jacobs, ήταν μια αριστοκρατική μεν μάρκα, αδιάφορη δε στο κοινό. Στην Hermès δεν έχουν ανάγκη να χτίσουν μια εικόνα από την αρχή. Ο οίκος φημίζεται για το υψηλό του επίπεδο είτε κάνει εκπτώσεις, είτε αριθμεί πολλά duty free μαγαζιά στα αεροδρόμια.

Γιατί να τα ισοπεδώνουμε όλα στον βωμό του χρηματιστηρίου? Το παραδοσιακό στοιχείο είναι κάτι όμορφο, ιδιαίτερο και μοναδικό. Δεν συνδυάζεται με καμμία πολυεθνική, όσο βαρύ όνομα κι αν αυτή φέρει, όσες μεγάλες υποσχέσεις κι αν δίνει.

Αξίζει να διαβάσετε το άρθρο στην NYtimes, αν και λίγο μεγάλο, δίνει σαφή εικόνα του παιχνιδιού στο business κομμάτι της μόδας. Γιατί κι η μόδα μπίζνα είναι, και μάλιστα σκληρή!

image: Faubourg Saint Honorè window display, source: screenshot from the Hermès website.

Όπως ξυπνούν οι εραστές

Ξύπνησα πριν λίγο, ακούγοντας την βροχή και θυμήθηκα αυτό το κομμάτι του Αγγελάκα. 

Θα τα ξαναπούμε σήμερα γιατί έρχεται post αφιέρωμα.
Προς το παρόν, Καλή συνέχεια!

Another Visual (Beta edition)

Πάνε τρία χρόνια που έφτιαξα το Fashion Paths. Το blog μου. Στις 29 Φεβρουαρίου 2008 ανέβηκε το πρώτο post. Σήμερα, 3 χρόνια μετά και ύστερα από πολλές σκέψεις, αποφάσισα ότι το αγαπημένο μου blog έκλεισε τον κύκλο ζωής του. Ομως, δεν θα το διαγράψω. Θα το ξαναφτιάξω με τα χρώματα και το λογότυπο που πολλοί αναγνώρισαν και θα το αφήσω να αιωρείται στην μπλογκόσφαιρα ως έχει, για να μου θυμίζει πως ξεκίνησαν τρία απ' τα πιο ενδιαφέροντα χρόνια της ζωής μου.

Από εβδομάδες μόδας σε events και απο εκεί σε γνωριμίες με άλλες fashion bloggers. Έτσι κύλησαν τρία χρόνια και γέμισε η καθημερινότητά μου με νέες φιλίες, πολλές γνωριμίες αλλά και επαγγελματικές συνεργασίες. Η αλήθεια είναι ότι το Fashion Paths από αλλού ξεκίνησε, αλλιώς συνέχισε και αλλιώς κατέληξε, αυτό όμως είναι μια άλλη ιστορία που προτιμώ να διηγούμαι προφορικά. Οφείλω πολλά σε αυτό το μπλογκ και το κυριότερο είναι ότι με ωρίμασε. Μου έφερε επιτυχίες και αναγνωρισιμότητα. Έκανα λάθη κι έμαθα απ' τα λάθη αυτά. Εν ολίγοις, γνώρισα την βιομηχανία της μόδας απ' την ελληνική οπτική κι έτσι σιγά σιγά βρέθηκα σε ένα μονοπάτι (path) που διασταυρώνεται με πολλά μου όνειρα.

[...]

Αυτό το blog, το ονόμασα Another Visual. Θα γράφεται στα ελληνικά, θυμίζοντας κάτι από ημερολόγιο, και θα περιγράφει τις μικρές λιχουδιές που κάνουν την καθημερινότητα μου απολαυστική. Η θεματολογία του θα κινείται γύρω από τρεις βασικούς άξονες: τη μόδα, τη γαστρονομία και τα οικονομικά. Το πως συσχετίζονται αυτά τα τρία, αν δεν το ξέρετε ήδη, θα το μάθετε στην συνέχεια... για να υπάρχει και λίγο σασπένς!

αύριο πάλι,

Χριστιάνα