18.12.11

Αθήνα, Χριστούγεννα 2011

Σάββατο 17/12

Πήγα στο Golden Hall. Εκεί, το Βήμα Fm διοργάνωνει bazaar βιβλίου (1 βιβλίο προς 1 ευρώ) με σκοπό ΟΛΑ τα έσοδα να διατεθούν στα Κέντρα Αλληλεγγύης των Δήμων Αθήνας και Καλλιθέας. Βόλταρα λίγο και στα μαγαζιά, και τους στολισμένους διαδρόμους. Κόσμος παντού, καταναλωτικό πνεύμα 0,98%. Ελάχιστοι κρατούσαν τσάντες, οι περισσότεροι απλά περπατούσαν και χάζευαν τις βιτρίνες, τα μαγαζιά ήταν μισοάδεια. Στα "βιβλία" η ουρά ήταν τεράστια.

Κυριακή 18/12

Σήμερα ήμουν στα μέρη μου, στον Πειραιά. Η κίνηση ήταν αφόρητη. Περπατώντας είδα πως έκλεισε και το Metropolis, σημείο αναφοράς στις συναντήσεις των σχολικών μου χρόνων. Ύστερα πήγα στην Σωτήρος, είχα πολύ καιρό να δω τόσο κόσμο. Από τη μια κλειστά, εγκαταλελειμμένα μαγαζιά και από την άλλη έμποροι με κεράσματα και "happenings" προσπαθούσαν να προσεγγίσουν τον κόσμο. Στην πλατεία Κοραή υπήρχαν ορισμένα παιχνίδια για τα παιδιά, είχε και καρουζέλ. Οι γονείς τους δεν χαμογελούσαν, ήταν σκυθρωποί. Η εικόνα στενάχωρη, σαν σκηνή από τα Χριστούγεννα του Σκρουτζ. 

Δεν αγόρασα τίποτα παρά μόνο κουτιά για να βάλω τους κουραμπιέδες που θα έφτιαχνα το βράδυ. Είναι μια πειραγμένη συνταγή με αλάτι και πιπέρι, ελπίζω να βγουν νόστιμοι. Η έξοδος τελείωσε με φαγητό. Στη συνέχεια παιχνίδι με τα ξαδερφάκια μου.

8.30 μ.μ.
Γύρισα σπίτι και μέχρι να έρθει το βούτυρο σε θερμοκρασία δωματίου κάθησα στον υπολογιστή για χαζολόγημα και διάβασα αυτό. Μιλάει για γονείς που εγκαταλείπουν τα παιδιά τους καθώς δεν μπορούν να τους προσφέρουν τίποτα. Βούρκωσα. Προσπάθησα να κατανοήσω πως γονείς αντέχουν να αφήσουν το παιδί τους. Μάλλον δεν το παλεύουν αρκετά, σκέφτηκα. Ίσως πάλι, με αυτή την κίνηση, προσπαθούν να τους εξασφαλίσουν έστω μια στέγη αφού οι ίδιοι, πλέον, δεν μπορούν να τους προσφέρουν τίποτα. Στο μυαλό μου άρχισε να σχηματίζεται ένας πίνακας SWOT. Δυνατά, αδύνατα σημεία, ευκαιρίες, απειλές.

1η περιπτώση: Η ζωή ενός παιδιού με μια οικογένεια που δεν μπορεί να του προσφέρει τίποτα.
2η περίπτωση: Ένα παιδί, στα σκαλιά ενός ιδρύματος που θα του εξασφαλίσει ό,τι δεν μπόρεσαν οι γονείς του.

Δεν ξέρω τι είναι χειρότερο.

12.12.11

Στο αγαπημένο μου βιβλιοπωλείο

...βρήκα 2 βιβλία περί διαφήμισης καθώς και το ημερολόγιο της νέας χρονιάς.

1. David Ogilvy "Ogilvy in advertising"
2. David Airey "Logo Design Love"
3. 2012 Moleskine Peanuts daily diary




Αν τα καταφέρω θα ξεκινήσω και σχολιασμό για τα βιβλία που διαβάζω. Το κάνει η Little Stylist και μου αρέσει πολύ.

Υ.Γ. Αν μετονομαστώ σε David λες να κάνω κι εγώ καριέρα στη διαφήμιση;

10.12.11

Από το φετινό καλοκαίρι


...θα θυμάμαι την ταβέρνα του Βαρύ στην Αμοργό.

Που καιρός για bloggin'

Ιστολόγιο, blog.

Παλιά το έλεγα fashion, τώρα το λέω food. Διαφορετικές συνθήκες, κοινός παρονομαστής. Και το another visual blog είναι, δε λέω, αλλά του λείπει κάτι. Του λείπει ο αριθμητής, η κατευθυντήρια γραμμή, η ταμπέλα. Ζει όμως και χωρίς αυτά, και τα χωράει όλα: οικονομικά, γαστρονομικά και καλλιτεχνικά. Όλα τα αγκαλιάζει. Κάθεται μοναχό του και περιμένει (στοϊκά) μια ανάρτηση. Μια φράση, ένα τραγούδι, μια εικόνα. Κάτι να τού δίνει λόγο ύπαρξης στις μηχανές αναζήτησης.

[...]

Δεν θα δώσω νέες υποσχέσεις, θα προσπαθήσω να τηρήσω τις παλιές...