Φρέσκες φράουλες
κάπως ώριμες, ένα γεμάτο κουταλάκι μαρμελάδα φράουλα, σπιτική, αρωματισμένη με
κανέλα, μια αραβική πίτα, μέτρια, και μια χούφτα, παιδική, σοκολάτα σε
σταγόνες... «Απ’ την καλή, κυρ Στέφανε».
Ζεσταίνω την
τοστιέρα. Απλώνω τη μαρμελάδα στην πίτα και σκορπάω τις φράουλες, αφού τις έχω
κόψει σε κομμάτια. Είναι φρεσκοπλυμένες, καλά-καλά δεν έχει φύγει το νερό, δεν
με πειράζει όμως γιατί θα βγάλουν έξτρα ζουμάκι. Σκορπάω και τη σοκολάτα,
διπλώνω την πίτα στα δύο και βουρ στην τοστιέρα. Για 4-5-6 λεπτά, όσο αντέξω να
κρατηθώ. Είμαι λίγο κουρασμένη και η υπομονή μου ανύπαρκτη.
Ο χρόνος πέρασε.
Βάζω ένα ποτήρι φρέσκο γάλα. Κρύο, για να κοντράρει τη λιωμένη σοκολάτα και τις
ζεστές φράουλες. Απολαμβάνω. Χαζεύω λίγο στον υπολογιστή, δήθεν για να χωνέψω,
και ξαπλώνω.
Καληνύχτα.
--
Fresh strawberries, almost ripen, a spoonful of homemade
strawberry jam, cinnamon scented, a medium sized flat bread and a child’s
handful of fine chocolate.
While heating the toaster, I wash the strawberries and then
I cut them in big chunks. They are still wet but I don’t care, I predict a
juicy ending. Ι spread the jam on the flat bread and the wet strawberry chunks,
plus the chocolate. Toast for 4-5 minutes, or until I run out of patience.
The time is up. My strawberry toast is served next to a
glass of cold milk, the best anti-stress drink since childhood. I eat my toast
and surf on the web, while digesting. Oh, just kidding. After a quarter of hour
I lay on my bed.
Sleep tight.
